آرزوهای محال: خودروهای کانسپت انقلابی بی ام و

بی ام و به عنوان شرکتی که اطمینان خاصی از اصالت و مسیر حرکت خود دارد، به ندرت مجبور شده تا با بهره گرفتن از مدل‌های کانسپت، دستاوردهای مهندسی خود را به نمایش گذاشته یا نظر عموم مردم در مورد یک خودرو را این گونه آزمایش کند. با این حال، برخی خودروهای کانسپت بی ام و مانند کانسپت 1972 توربو و 2009 ویژن EfficientDynamics آغازگر شیوه‌های تفکر جدید در صنعت خودرو بوده‌اند و مدل‌های کانسپت سری هومیج این شرکت، ادای احترامی کامل به مدل‌های تاریخی این شرکت محسوب می‌شوند که توانسته‌اند بی ام و را به جایگاه فعلی خود برسانند.

در این مطلب مجله خودروی سوییچ قصد داریم نگاهی به دو مورد از خودروهای کانسپت انقلابی بی ام و بیندازیم که نقش مهمی در تکامل محصولات این شرکت داشته اند. لطفا با سوییچ همراه باشید.

توربو، سال 1972

هنگامی که مشخص شد بازی‌های المپیک تابستانی 1972 در شهر مونیخ برگزار خواهد شد، باواریایی‌ها می‌دانستند که تا چند هفته می‌تواند توجه سراسر دنیا را به خود جلب کند. بی ام و دست به کار شد، هدف تولید یک خودروی جدید درجه یک بود، پائول براک، طراح ارشد کمپانی موفق شد این پروژه را به بهترین شکل ممکن و در قالب کانسپت شگفت انگیز توربو به سرانجام برساند، یک ابرخودروی مینی دو سرنشینه که زبان طراحی جدیدی را برای خودروهای اسپرت قدرتمند پایه گذاری کرد و تا سالیان متمادی الهام بخش این مدل‌ها بود.

این خودرو همچنین به صورت مستقیم، در طراحی M1 شگفت انگیز جورجتو جیوجیارو در سال 1978 تأثیر بسیار زیادی داشت. کانسپت توربو همچنین ایده درهای گالوینگ را دوباره زنده کرد، طرحی که از یک ایده انگلیسی ثبت شده در سال 1938 الهام گرفته بود و بعدها تبدیل به قابلیتی شد که تمامی ابرخودروها آن را حتماً داشتند. با این حال، علی رغم طراحی فوق العاده مدرن، با ارتفاع کم، عریض و ابعاد تخت و مسطح و همچنین وجود یک موتور 280 اسب بخاری 2 لیتری هشت سوپاپ، که در زمان خود شگفت انگیز بود، شرکت بی ام و کانسپت توربو را یک آزمایشگاه تحقیقاتی در حال حرکت نامید.

نقش اعلام شده این خودرو آزمایش تجهیزات ایمنی فعال و غیرفعالی بود که آن زمان در مقایسه با معیارهای آمریکایی بسیار فراتر رفته بودند، سپرهای هیدرولیکی که قسمت عقب و جلوی خودرو را از آسیب حفظ می‌کردند؛ کمربندهای ایمنی که با استارت خودرو قفل می‌شدند تا از رانندگی بدون استفاده از کمربند ایمنی جلوگیری کنند؛ و یک سیستم هشدار فاصله راداری که به صورت خودکار هنگامی که راننده بیش از حد به ترافیک جلویی نزدیک می‌شد، پدال گاز را غیرفعال می‌کرد.

تقریباً 30 سال زمان برد تا کروز کنترل راداری روی خودروهای تولیدی روز دنیا نصب شود، ولی سبک طراحی فوق العاده مهیج براک، تأثیر خود را بسیار سریع‌تر و در ابعاد بزرگ‌تری روی صنعت خودرو گذاشت.

ویژن EfficientDynamics، سال 2009

برای بی ام و، که همه آن را به عنوان یک شرکت آینده نگر می‌شناسند، کانسپت افراطی EfficientDynamics نه تنها یک ویترین فوق العاده برای نمایش مهندسی پیشرفته خود بود، بلکه شاید حتی مهم‌تر از آن، می‌توان این مدل کانسپت را یک تصمیم برای حرکت رو به جلو از نظر طراحی ظاهری تخیلی کمپانی تلقی کرد. این خودرو که سال 2009 و در میانه بحران اقتصادی رونمایی شد، یک مدل کوپه 2+2 است که ارتفاعی بسیار پایین، زبان طراحی پیچیده چند لایه و تزئینات آبی روشنی در ترکیب با رنگ بدنه سفید و مشکی خودرو دارد، چشم اندازی از آینده را در ذهن بیننده مجسم می‌کند.

همین گونه هم شد، زیر لایه‌های پیچیده بدنه زیبای این خودرو، لایه‌های بیشتری از تکنولوژی مربوط به آینده خوابیده بود؛ یک پیشرانه پلاگین هیبریدی که قول پرفورمنسی مشابه یک مدل M3 در کنار مصرف سوخت یک خودروی بسیار کوچک را می‌داد. شور و هیجان همگان پس از رونمایی از این خودرو قابل لمس و واکنش‌ها آنی بودند: این خودرو بدون شک یک جهش کوانتومی در تقریباً تمامی ابعاد طراحی خودرو محسوب می‌شد و شاید بتوان گفت، ویژن EfficientDynamics را تبدیل به مهم‌ترین خودروی کانسپت در تاریخ بی ام و تا به امروز، و همچنین یکی از قابل توجه ترین مدل‌های کانسپت در کل صنعت خودروی جهان کرد.

بی ام و که از حجم بالای این واکنش‌های مثبت نسبت به مدل کانسپت خود هیجان زده شده بود، تصمیم گرفت ویژن EfficientDynamics را دقیقاً مطابق با تعریف یک خودروی کانسپت، وارد خط تولید کند، در همین راستا، خودروی i8 در سال 2014 به عنوان اولین ابرخودروی عصر جدید شرکت رونمایی شد، خودرویی که به اندازه یک مدل الکتریکی برای رانندگی روزانه پاک بود، ولی سرعت و شتاب و لذت رانندگی با آن هیچ تفاوتی با دیگر ابرخودروها نداشت.